چرا باید قرآن را خواند
جمعه, ۲۸ تیر ۱۳۹۲، ۰۷:۵۷ ب.ظ
آثار و فوائد خواندن قرآن {پیشنهاد برای مطالعه}
فضیلت، آثار
و فواید تلاوت قرآن کریم
درجات بهشت
بر اساس تعداد آیات قرآن تقسیم شده است و هر کس هر مقدار که با قرآن آشنا باشد درجات
بهشت را طى مى‌کند.
براى تلاوت
قرآن کریم فضایل، آثار و فواید دنیایى و آخرتى فراوانى بیان شده است: بارورى ایمان،
صفاى دل، تخفیف گناهان، عبادت برتر، برخوردارى از ثواب فرشتگان و پیامبران، هم‌نشینى
با فرشتگان، پیمودن درجات کمال و ترقى در بهشت، درمان بیمارى‌هاى روحى، رفع غم و اندوه،
روشنایى دیدگان، مونس تنهایى، عمر با برکت، استجابت دعا، صفاى خانه، رفع عذاب از پدر
و مادر و....
شایان توجه
است که پیمودن مراتب کمال قرائت، همچون رسیدن به مرحله تدبّر و عمل، مستوجب کمال ثواب
و رضاى الهى و دریافت خیرات بیشتر و بهتر مى‌شود.
اهمیت و
فضیلت قرائت قرآن تا چه اندازه است؟
براى قرائت
قرآن، در کلمات گهربار پیشوایان معصوم(ع) فضایل و آثارى بیان شده که موجب رشد و پرورش
روح و روان آدمى مى‌شود. همین فضایل و آثار باعث‌گردیده که تلاوت و قرائت قرآن از اهمیت
بسیارى برخوردار باشد. اکنون به برخى از این فضایل و آثار اشاره مى‌کنیم:
1. سعادت‌مندى:
پیامبر اکرم(ص) مى‌فرماید: «اگر زندگى سعادت‌مندان و مرگ شهدا و نجات در روز جزا و
امنیت در روز هراس و نور در روز ظلمت و سایبان در روز حرارتِ شدید و سیراب شدن در روز
عطش و ارزش و سنگینى در روز سبکى اعمال را مى‌خواهى، پس قرآن را مطالعه کن، چرا که
قرآن یادآور خداى رحمان و حافظ از شیطان و عامل برترى در ترازوى اعمال است».
در حدیث
دیگر مى‌فرماید: «هر کس قرآن بخواند، گویى به مرتبه پیامبرى رسیده است، جز آن که بر
او وحى نمى‌شود!».
2. بارورى
ایمان: امیرمؤمنان على(ع) فرمودند: «بارورى و رشد ایمان با قرآن خواندن به دست مى‌آید».
3. استجابت
دعا: امام حسن مجتبى(ع) فرمود: «هر کس قرآن بخواند ـ بلافاصله یا با کمى تأخیر ـ دعایش
مستجاب خواهد‌شد».
4. نورانیت
و افزودن خیر و برکت خانه: پیامبراکرم(ص) فرمود: «خانه‌هایتان را با تلاوت‌قرآن نورانى
کنید و آنها را همچون یهود و نصارا ـ که نماز و عبادت را در خانه‌ها تعطیل کرده،
تنها در کنیسه و کلیسا انجام مى‌دهند ـ به گورستان تبدیل نکنید. هنگامى‌که در خانه‌اى
زیاد قرآن خوانده شود، خیر و برکت آن فزونى یابد و اهل خانه مدت‌ها از آن لذت خواهند
برد و همان‌گونه که ستارگان براى زمینیان مى‌درخشند، [این خانه] نیز براى آسمانیان
مى‌درخشد».
5. غفران
گناهانِ پدر و مادر: امام صادق(ع) مى‌فرماید: «خواندن قرآن از روى مصحف، عذاب پدر و
مادر را سبک مى‌کند، گرچه کافر باشند».
6. افزایش
مدّت بینایى: امام صادق(ع) فرمود: «هرکس قرآن را از رو [با نگریستن بر آیات] بخواند،
از بینایى‌اش براى مدت طولانى لذت خواهد برد».
7. آمیخته
شدن قرآن با گوشت و خون قارى: امام صادق(ع) فرمود: «هر جوان مؤمنى که قرآن بخواند،
قرآن با گوشت و خونش آمیخته خواهد شد».
8. صفاى
دل: پیامبراکرم(ص) فرمود: «بدون شک این دل‌ها زنگار مى‌گیرند; هم‌چنان که آهن زنگ مى‌زند.
عرض شد: صیقل آن به چیست؟ فرمود: قرائت قرآن».
9. بهترین
عبادت: پیامبر(ص) فرمود: «بهترین عبادتِ امتِ من، تلاوت قرآن است».
10. بخشش
گناهان، نوشته شدن حسنه و پاک شدن گناهان.قرائت قرآن
در زندگى مسلمان آثار زیادى مى‌تواند داشته باشد از جمله:
1. قرائت
قرآن، ذکر خداوند است. با ذکر خدا دل‌ها آرام مى‌گیرد. آرامش روحى، زندگى روزمره انسان
را به سوى خوش‌بختى سوق مى‌دهد.
2. چون قرآن،
قانون اساسى اسلام است با خواندن و توجه به معانى قرآن مى‌توان به رفتار و چگونه زیستن
خود شکل داد.
3. قرائت
قرآن، شعار اسلام است و پیامبر و امامان معصوم به قرائت قرآن با صداى بلند، در مکان‌ها
و زمان‌هاى مختلف و آهنگ خوش تأکید داشته‌اند، لذا قرائت قرآن مى‌تواند موجب تقویت
دین و نظام اجتماعى مسلمانان گردد.
4. حفظ و
قرائت قرآن، موجب تقویت حافظه مى‌گردد و در نتیجه در زندگى مسلمان تأثیر مى‌گذارد و
موجب پیشرفت در کارهاى علمى او مى‌گردد.
از ذکر آثار
دیگر صرف نظر مى‌کنیم و شما را به خواندن روایت‌هاى نورانى اولیاى معصوم(ع) در این‌باره
ارجاع مى‌دهیم.زندگىِ ما
چگونه و به چه علت با خواندن قرآن زیبا مى‌شود؟
اگر ما به
آثار خواندن قرآن توجه و قرآن را مانند دوستى در زندگى انتخاب کنیم، آیاتش را بخوانیم
و در معانى آسمانى‌اش تفکر کنیم، پس از مدتى زندگى‌مان سرشار از نور، روشنایى، طراوت
و زیبایى خواهد شد.
ما در نیایشى
پیش از تلاوت قرآن از خدا مى‌خواهیم: «خدایا! رغبت مرا به قرآن افزون گردان و آن را
مایه روشنایى دیده و درمانِ بیمارى‌هاى دل و از بین رفتن غم‌و‌اندوه من قرار ده. خدایا!
زبانم را به خواندن قرآن بیارا و چهره‌ام را با آن زیبا، بدنم را با آن قدرتمند و ترازوى
اعمالم را سنگین کن».
و در نیایشى
که هنگام ختم قرآن مى‌خوانیم، به خداوند مى‌گوییم: «خدایا! قرآن را در دنیا همراه ما،
در گور انیس ما، در قیامت شفاعت کننده ما، بر پُل صراط مایه روشنایى، در بهشت هم‌نشین،
در برابر آتش دوزخ پوشش و براى اجراى کارهاى نیک، راهنماى ما قرار ده».
آیا قرآن
براى تمامى امور زندگى به درد ما مى‌خورد؟
قرآن براى
همه امور زندگى انسان پیام دارد; خود مى‌گوید: (ونَزَّلنا عَلَیکَ الکِتـبَ تِبیـنـًا
لِکُلِّ شَىء);ما قرآن را که براى هر چیز بیانى است بر تو نازل کردیم. در جاى
دیگر مى‌گوید: (ما فَرَّطنا فِى الکِتـبِ مِن شَىء); ما هیچ چیز را در این کتاب
فروگذار نکردیم. از آن‌جا که قرآن، مشعل نور و کتاب هدایت است، پرتو نورش را تا آن‌جا
که مى‌خواهد هدایت کند، مى‌تاباند. البته این به آن معنا نیست که ما از قرآن انتظار
داشته باشیم راه هواپیماسازى یا کشف بیمارى‌هاى سخت و ساختن موشک‌هاى قاره‌پیما را
نیز آموزش دهد، زیرا قرآن، کتابِ آموزش هواپیماسازى یا موشک‌سازى و یا... نیست، امّا
در همه این زمینه‌ها حرف‌هایى براى گفتن دارد. اولین سوره‌اش انسان‌ها را به خواندن
دعوت مى‌کند: (اقرأ باسم ربّک).
گرفتارى
بزرگ انسانِ امروز، نداشتن و یا ساختن سلاح‌هاى پیشرفته نیست; گرفتارى بزرگ او آن است
که نمى‌داند از این ابزارها چگونه استفاده کند. قرآن راه درست استفاده کردن از همه
امکانات و ابزار زندگى را به انسان مى‌آموزد. به او مى‌آموزد که با کشف آهن، آن را
در راه منافع مردم به کار گیرد: (واَنزَلنَا الحَدیدَ فیهِ بَأسٌ شَدیدٌ ومَنـفِعُ
لِلنّاسِ);ما آهن را آفریدیم که در آن نیروى سخت و منافعى براى مردم وجود دارد،
نه در راه نابودى و کشتار آنان: (ولا تَقتُلُوا النَّفسَ الَّتى حَرَّمَ اللّه...);و کسى را که خداوند کشتن آن را حرام شمرده نکشید.
اگر از آغاز
تا پایان به آیات و سوره‌هاى قرآن نظرى بیفکنیم، خواهیم دید که قرآن، بهترین شیوه‌ها
را براى زندگى دنیایى همراه با سعادت به انسان‌ها نشان داده است. زندگى همراه با عزت،
سربلندى، برادرى و بزرگوارى، نه همراه با ظلم و بیداد و ستم.
مى‌گویند:
قرائت قرآن یکى از واجبات است و باید قرآن را خواند. ما هم مى‌خوانیم، ولى چرا حال
ما که قرآن مى‌خوانیم با آن کسى که نمى‌خواند فرقى نمى‌کند؟ من که قرآن مى‌خوانم در
امتحانات خود موفق مى‌شوم و آن هم که قرآن نمى‌خواند، در امتحانات خود موفق مى‌شود،
پس چه فایده‌اى دارد؟
خداوند متعال
مى‌فرماید: (فَاقرَءواْ ما تَیَسَّرَ مِنَ القُرءان); هر چه از قرآن میسّر مى‌شود
بخوانید.
قرآن، کتاب
الهى و وسیله نجاتى است که از طرف خداوند براى هدایت و تکامل انسان‌ها نازل شده است،
تا آن را بخوانند و بفهمند و با عمل به دستورهایش رستگار و سعادت‌مند شوند.
باید توجه
کرد هر عملى اثر خاصى دارد. خواندن و انس با قرآن آثار فراوانى در انسان دارد و باعث
رشد معنوى و برکت و موفقیت بیشتر در کارهاى وى مى‌شود و در نهایت، به بهترین راه هدایت
مى‌شود، ولى اثر آن قبول شدن در امتحان نیست و این‌گونه نیست که هر کس قرآن نخواند
در امتحان قبول نشود. قبول شدن در امتحان اثر و ثمره سعى و تلاش و کوشش انسان است.
هر کس سعى و تلاش کند، درسش را خوب بخواند، امتحان را خوب پاسخ بدهد، قبول خواهد شد
و هر کس تنبلى کند و درسش را نخواند در امتحان موفق نخواهد شد; چنان‌که خداوند مى‌فرماید:
(واَن لَیسَ لِلاِنسـنِ اِلاّ ما سَعى * واَنَّ سَعیَهُ سَوفَ یُرى);و این‌که
براى آدمى پاداشى جز آن چه با کوشش خودش انجام داده نخواهد بود * و البته انسان پاداش
سعى و عمل خودش را به زودى خواهد دید.
بنابراین
شما که قرآن مى‌خوانید، از برکات و آثار خاص آن بهره مى‌برید که هزاران‌بار ارزشمندتر
از قبولى در امتحان و مانند آن است، در حالى که آنها که از قرائت قرآن محرومند از
این آثار و برکات بى‌نصیبند.هدف از خواندن
قرآن و حفظ آن چیست؟
هدف از خواندن
قرآن، هدایت شدن و رسیدن به سعادت دنیوى و اخروى است. خواندن و حفظ قرآن نتایج بسیارى
دارد که ما تنها بخشى از آن را ذکر مى‌کنیم.
الف) تدبر
و تفکر در قرآن:
یکى از هدف‌هاى
یادگیرى و حفظ قرآن، تدبر در آن است. قرآن کریم خطاب به پیامبر اکرم(ص) مى‌فرماید:
«کتابى مبارک بر تو فرو فرستادیم تا در آیاتش تدبر (و‌اندیشه) کنند و خردمندان از آن
پند گیرند».
ب) تبرک
به قرآن و به دست آوردن ثواب:
در این مورد
تشویق‌ها و تأکیدهاى فراوانى از معصومین(ع) رسیده است:
1. امام
صادق(ع): «قرآن عهد خداوند و فرمان اوست بر خلقش، پس بر مسلمان شایسته است در این عهد
خداوند نظر کند و روزى پنجاه آیه از آن را بخواند».
2. امام‌صادق(ع):
«براى مؤمن سزاوار است قبل از مرگ، قرآن را فرا گیرد یا در کار یاد گرفتنش باشد».
3. امام‌صادق(ع):
«هرکس قرآن را از روى [متن عربى] آن قرائت کند، نور‌چشمش زیاد مى‌شود...».
ج) عمل کردن
به قرآن:
امام صادق(ع)
فرمود: «حافظ قرآن که به آن عمل کند، در آخرت با فرشتگان پیام‌آور و نیک رفتار خداوند[
هم‌نشین] است».بنابراین،
انسان با تلاوت و اُنس با قرآن و تفکر و تدبر و سپس عمل به دستورهاى آن مى‌تواند شفاى
امراض درونى و حتى جسمى خود را بگیرد.
متن کامل درhttp://www.maarefquran.com/maarefLibrary/templates/farsi/porsemanbooks/Books/4/4.htm
