پرسش :
چرا رابطه مجازی با نامحرم اشکال دارد؟
پاسخ :
شرح پرسش:
اگر روابط با نامحرم فقط از طریق نامه، تلفن، اینترنت و صرفا یک رابطه مجازی باشد، چه اشکالى دارد؟
پاسخ:
در این گونه موارد باید دید هدف از این روابط چیست و چگونه رابطهاى مورد نظر است. البته وقتى از هدف و انگیزه سخن مىگوییم، مقصود آن چیزى نیست که خود شخص در همان لحظه فکر مىکند، چرا که بسیارى از کارهاى ما تحت تأثیر انگیزههاى ناخودآگاه است و تأثیر ناخودآگاه، امروزه در مباحث روانشناسى و روانکاوى امرى مسلم قلمداد مىشود. زمانى که رابطه با نامحرم صرفا جنبهى کارى یا علمى دارد، نه تنها چنین روابط غیر حضورى، بلکه روابط حضورى نیز اشکال ندارد. مثال بارز آن در روابط معلم و شاگرد در مدارس و دانشگاههاست. در بیشتر موارد، هر دو طرف بحث مىدانند که مسألهشان صرفا یک مسألهى علمى است و فقط مىخواهند مشکل علمى آنان حل شود. چنین روابطى نه فقط در دانشگاهها، بلکه در حوزههاى علمیه نیز رایج است و همگان به راحتى و بىهیچ اشکالى آن را درک مىکنند.
شرح پرسش:
اگر روابط با نامحرم فقط از طریق نامه، تلفن، اینترنت و صرفا یک رابطه مجازی باشد، چه اشکالى دارد؟
پاسخ:
در این گونه موارد باید دید هدف از این روابط چیست و چگونه رابطهاى مورد نظر است. البته وقتى از هدف و انگیزه سخن مىگوییم، مقصود آن چیزى نیست که خود شخص در همان لحظه فکر مىکند، چرا که بسیارى از کارهاى ما تحت تأثیر انگیزههاى ناخودآگاه است و تأثیر ناخودآگاه، امروزه در مباحث روانشناسى و روانکاوى امرى مسلم قلمداد مىشود. زمانى که رابطه با نامحرم صرفا جنبهى کارى یا علمى دارد، نه تنها چنین روابط غیر حضورى، بلکه روابط حضورى نیز اشکال ندارد. مثال بارز آن در روابط معلم و شاگرد در مدارس و دانشگاههاست. در بیشتر موارد، هر دو طرف بحث مىدانند که مسألهشان صرفا یک مسألهى علمى است و فقط مىخواهند مشکل علمى آنان حل شود. چنین روابطى نه فقط در دانشگاهها، بلکه در حوزههاى علمیه نیز رایج است و همگان به راحتى و بىهیچ اشکالى آن را درک مىکنند.
اما همین که مىگوییم «رابطه با نامحرم»، معلوم مىشود مطلب، فقط یک مسألهى علمى یا شغلى نیست، بلکه هدف دیگرى دارد. به تعبیر دیگر، انسان هر کارى انجام مىدهد، انگیزه و هدفى دارد و سؤال این است که هدف و انگیزه از این «ارتباط با نامحرم» چیست؟ اگر هدف، همان جنس مخالف بودن او است، معلوم مىشود که عامل آن قوه شهویه یا همان شهوترانى است و اگر قبول کردیم که شهوترانى در مسیرى غیر از مسیر صحیح خود خطاست، این جا نیز همان طور است.
فقط نکتهاى که باید بدان افزود این است که گاهى لطمهاى که روابط غیر حضورى مىزند، اگر بیشتر از روابط حضورى نباشد، کمتر نیست. زیرا انسان قوهى خیال دارد و بسیارى از انحرافات از همین تخیلات باطل سرچشمه مىگیرد؛ گاه شهوترانىهایى که با تهیج قوهى خیال آغاز مىشوند، به مراتب شدیدتر از شهوترانىهایى هستند که از تحریک حسى آغاز شده باشند. متأسفانه باید اذعان کنیم که بسیارى از فیلمسازان غربى به این مطلب پى بردهاند و لذا در سالهاى اخیر، بسیارى از فیلمهاى مبتذلى که وارد بازار مىشود، دیگر به نشان دادن کامل صحنههاى جنسى نمىپردازند، بلکه صحنهها را تا چند لحظه قبل و چند لحظه بعد نشان مىدهند تا افراد با نیروى تخیل خود، آن بخش از صحنه را بازسازى کنند.
متأسفانه، خطر چنین فیلمهایى به مراتب شدیدتر از فیلمهایى است که صحنهها را کامل نشان مىدهند، زیرا تأثیر این بازسازى به دلیل وقوع آن در درون ذهن خود بیننده، بسیار بیشتر و ماندگارىاش بسیار شدیدتر است. و این دلیل روشنى است براى اثبات این موضوع که گاه روابط غیر حضورى نیز مىتوانند تا این اندازه مخرب واقع شوند. اکنون باید گفت وقتى دوستى در قالب نامهنگارى و اینترنت و... است، فکر و ذهن انسان به فردى از جنس مخالف مشغول مىشود و فعالیت قوهى خیال (خیالپردازى) در این زمینه آغاز مىگردد و این جا به جاى این که از راه دیدن و لمس کردن، شهوت تحریک شود، همان تحریک از راه خیالپردازى حاصل مىشود و به همان دلیل که تحریک شهوت جز در محدودهى معین یعنی ازدواج، خطاست. این ارتباط با نامحرم از راه نامهنگارى و اینترنت و... نیز خطا مىباشد.